Niekończące się igrzyska drogowe, czyli król, mistrz wyprzedzacz pierwszy

Na chama, na upartego, bo tak, pod górkę, na ciągłej, na zakręcie, ale najlepiej to na długiej, prostej, równej i szerokiej drodze przy pięknej bezchmurnej pogodzie - wyprzedzanie - czy zawsze ma sens? Dlaczego tak naprawdę wyprzedzamy...

Większość z Was już myśli, że całkiem ogłupiałem i nie mam się czego czepiać bo manewr wyprzedzania przecież był, jest i zawsze będzie potrzebny (czyt. też tak nadal myślę, ale...). Doskonale to rozumiem, gdyż nierzadko przecież jedzie przed nami zawalidroga czy też dwie lub inna ciężarówka, która z racji swojego wieku szybciej niż 60 na 90tce nie może - w takim i każdym innym przypadku warto jednak zawsze zastanowić się czy manewr wyprzedzania aby na pewno jest rzeczywiście potrzebny.

Otóż ów owa ciężarówka z książkowego przykładu sunęła terenem podmiejskim dzisiaj co najmniej osiemdziesiąt w miejscu gdzie 9 dyszek jest dopuszczalne. Jak już się domyślacie to ów owa ciężarówka miała doczepiony z tyłu mega długi sznurek pod który zostało podpiętych kilkunastu kierowców w tym ja gdzieś tam pośrodku. O tym, że nam się wszędzie spieszy to już jakoś specjalnie trąbić nie trzeba. Spieszy się prawie wszystkim i prawie wszędzie. Okazało się, że wysokiego czy tam wolnego ciśnienia nie wytrzymał pewien kierowca (nie, nie było żadnego wypadku - uprzedzając tych co zaraz ominą parę linijek tekstu bo przecież się spieszą, a artykuł chcą mieć już za sobą). Kierowca niczym jak drapieżnik na swą ofiarę rzucił się na wyprzedzanie. Mija pierwsze, drugie, trzecie i kolejne auto (tak, mnie też) zrównał się z ciężarówką, ta ciut zwolniła widząc kolejną tyle, że jadącą z naprzeciwka. Zadowolony drapieżnik wyprzedził ją i zdobył złoty medal - był pierwszy przez kilka sekund, bo pewnie tak się zmęczył tym wyprzedzaniem, że musiał po 2 sekundach dać w podłogę (nie gaz, wcisnął hamulec), zatrzymał i siebie i wszystkich za nim do przysłowiowego zera, a wszystko po to by uczcić swą wygraną na stacji, gdzie spokojnie paląc papieroska i zajadając parówkę nabierał sił by przygotować się do następnego, zapewne nie tak odległego ataku. Ile zyskał? 3 może 4 sekundy? Ale hmm jeżeli weźmiemy przecież pod uwagę to, że przy większej prędkości musiał dłużej hamować... nawet tych 3 czy 4 sekund mu nie zapiszemy. Co stracił poza cennym dla poniektórych trunkiem 95 czy tam ON? Parę minut, które przeznaczył na odstresowanie się i ułożenie historyjki, którą opowie znajomym przy najbliższej okazji jaki to on jest bohater, jak to o mały włos uniknął wypadku, ale nie dał się i wyprzedził wszystkich. Jego duma tak go zaślepiła, że nie zauważy na pewno, że podczas kolejnego wyprzedzania za kilka, kilkanaście czy kilkadziesiąt kilometrów wyprzedza te same samochody, które spowolnił skręcając na stację dużo wcześniej. Gdyby jednak kiedyś zdarzyło się, że ktoś nagra film z nim w roli głównej, a on akurat podczas premiery będzie siedział przed telewizorem to być może dotrze do niego to, że żyje w błędzie, złudzeniu według którego szybciej dotarł do celu. Taki kierowca nawet jak dotrze do domu, pracy czy szkoły nadal uczestniczy w wyścigu, którego sam do końca nie rozumie. Po zajęciu miejsca w wygodnym fotelu przed telewizorem następuje w jego myślach cofanie trasy wstecz, czy aby jakiś fotoaparat nie strzelił mu foty z ukrycia. Znowu ten stres.

Panuje wśród nas takie przekonanie, że ten co jedzie przed nami na pewno jest gorszym kierowcą, bo przecież damy radę go wyprzedzić. Nieistotne jest to, że często gęsto ryzykujemy niepotrzebnie nasze i cudze życie. Nie istotne jest też to, że manewr wyprzedzania wykonany jest błędnie. Zamiast ocenić odległość, rozpocząć wyprzedzanie wcześniej to dolatujemy do zderzaka, a potem to już tzw. szarpanina skrzynią i to niezależnie od tego czy mamy garnitur, dres lub miniówkę na sobie. Najważniejsze aby pokazać co my z naszym autem potrafimy, że nie damy się temu niedzielnemu przed nami. Ciekawa sprawa to taka, że czasem zaraz po wyprzedzaniu Kierowca Wyprzedzacz sam zwalnia, gdy nie ma przed nim żadnej przeszkody. Jeżeli nie dogoni jadąc wolniej nikogo, czeka cierpliwie na ofiarę Wyprzedzacza numer 2, któremu pozwolić się tylko zbliżyć na kilka centymetrów do zderzaka tylko po ty by sekundę później zobaczył jak daleko można wcisnąć pedał gazu by nie dać się wyprzedzić.

Nad czym powinni niektórzy kierowcy popracować poza uzupełnieniem jazdy w logiczne myślenie? Tak, technika jazdy. Przykłady błędnie wykonanych manewrów możemy dostrzec codziennie przeglądając statystyki ofiar z wypadków gdzie być ich przecież nie powinno.

Umiem czy nie umiem, jest moc to gaz do dechy, bo przecież jazda bez wyprzedzania to jazda stracona i nudna. Zastanów się szybko, ale dokładnie czy wyprzedzanie ma sens, bo przy obecnym obleganiu dróg przez zmotoryzowanych zyskać możesz niewiele - stracić możesz wszystko...

AM

Strefa Kulturalnej Jazdy